หายไป 147 วัน…กลับมาอย่างสมบูรณ์แบบ – สยามกีฬา

ข้อเท้าข้างนี้..

    มันเติบโตขึ้นมากตลอด 147 วันที่ผ่านมา

    ไม่ได้โตขึ้นด้วยขนาดหรอกครับ หากเติบใหญ่ขึ้นด้วยประสบการณ์

    เติบใหญ่ขึ้นไปพร้อมๆ กับหัวใจของคนที่เป็นเจ้าของมัน

    ฮาร์วี่ย์ เอลเลียตต์ เป็นเพียงเด็กหนุ่มอนาคตไกลวัย 18 ปีตอนที่เขาเจ็บข้อเท้าข้างซ้ายหัก

    หักเมื่อ 147 วันที่แล้ว.. ข้อเท้าข้างเดียวกันนี้แหละ

    แน่นอน เราคงยังจำได้ดี เพราะในวันนั้นแทนที่เราจะเป็นฝ่ายปลอบใจเขา.. บ้าบอที่สุด.. กลับเป็นเขาที่ปลอบประโลมเราด้วยภาษากายว่าเขาไม่เป็นไร ให้เราทำใจดีๆ ไว้

    เด็กหนุ่มวัย 18 ที่มีทัศนคติด้านบวกอย่างเหลือเชื่อ รับมือกับความปวดร้าวเจ็บช้ำในอาการบาดเจ็บรุนแรงได้ราวกับคนผ่านโลกมาจนเข้าใจชีวิต

    ผมยังจำความกล้าหาญและหัวจิตหัวใจของเขาได้อยู่เลย ความเข้มแข็งนั้นช่างน่าทึ่ง

    เด็กหนุ่มคนนี้สอนเราว่าสิ่งใดเกิดขึ้นแล้วนั้นป่วยการที่จะเสียเวลาฟูมฟายหรือเอาแต่ตั้งคำถามกับความโชคร้ายของชีวิต

    จงมองไปข้างหน้าในทันที มัวจมปลักกับความโศกาอาดูรรังแต่จะเป็นผลเสียต่อสภาพจิตใจ

    เจ็บ.. ก็รักษาอาการบาดเจ็บ มันเป็นส่วนหนึ่งของอาชีพนักฟุตบอล ก็เหมือนอาชีพอื่นที่ต้องเจออุปสรรคขัดสนด้านอื่นๆ แตกต่างกันไป

    เจ็บเล็กน้อยก็รักษาไม่นาน

    เจ็บหนักๆ ก็ใช้เวลารักษาและฟื้นฟูร่างกายมากหน่อย แต่มั่นใจไว้เถอะว่าเราจะหายเจ็บกลับมาเป็นคนเดิมได้แน่

    จะคิดให้แย่ก็ได้ แต่มันไม่มีประโยชน์ และก็ไม่ต้องเสียดายเวลาที่หายไป เพราะมันไม่ได้หายไปไหนเลย เวลายังเป็นของเราเสมอ

    หนึ่งเดือนเท่ากัน สองเดือนเท่ากัน หกเดือนเท่ากัน เปลี่ยนเพียงประสบการณ์เรียนรู้เท่านั้น แล้วจากนั้นก็มาดูกันว่าฟ้าหลังฝนเป็นอย่างไร

    147 วันที่หายไป.. ข้อเท้าข้างนี้ผ่านอุปสรรคขวากหนาม ผ่านความอดทน ผ่านแรงมุมานะและทัศนคติที่ดีเยี่ยม

    จนในที่สุดมันก็กลับมาได้ และยังกลับมาอย่างสมบูรณ์

    ก็ข้อเท้าข้างเดียวกันที่เคยหักผิดรูปอย่างน่ากลัวเมื่อ 147 วันก่อนนี่แหละที่สะบัดวอลเล่ย์ส่งบอลเข้าไปซุกก้นตาข่ายเมื่อคืนที่ผ่านมา

    ประตูแรกในสีเสื้อลิเวอร์พูล มาจากข้อเท้าข้างเดียวกับที่เคยหักจนน่ากังวลถึงอนาคต

    ข้อเท้าข้างเดียวกันนั้นเลย.. ข้อเท้าข้างซ้ายของฮาร์วี่ย์ เอลเลียตต์

    ยินดีต้อนรับกลับสู่สนามอีกครั้ง เราโคตรยินดีกับนายเลยจริงๆ ไอ้หนู

    ตังกุย